Dzwoni telefon, klient, ma sprawę, tłumaczy o co chodzi, temat ponad 100 km ode mnie. Spoko, proszę go o przesłanie materiałów, ale facet nie jest chętny, ogólnie jakoś tak negatywnie nastawiony, że to tak nie da się, mam przyjechać tam gdzie temat, on mi tam pisma pokaże, projekty, nie można tak przez internet. Tłumaczę się dalej, rzetelnie i rzeczowo, że bez tego nie wycenię tematu, a nie będę jechał nie wiadomo gdzie, po to, by usłyszeć, że za drogo wyjdzie, na co słyszę, że przecież on uczciwy chłop, nie ma nic do ukrycia, on chętny do negocjacji ceny, muszę tam pojechać i kropka.

Nie zamierzam się użerać z gościem, mówię, że szef do niego oddzwoni, bo to nie ode mnie już zależne. Facet się godzi. 10 minut później wraca szef z miasta.

"Wyobraźcie sobie, dzwoni sobie gość, mówi, że rozmawiał już z jakąś pracownicą ( ), miałem do niego zadzwonić, ale mu się śpieszy i opowiada (dokładnie to samo co mi opowiadał), że trzeba tam pojechać, że on 70 lat, on tutaj z terenów gdzie pracujemy, że on handlował, że tu zna, ale koniecznie tam pojechać. Szef na to, że dobrze rozumie, ale naprawdę trzeba by najpierw poczytać o co chodzi. Dziadek dalej historię opowiada, i taki dialog się wywiązuje:
[Dziadek] - Bo ja to tak naprawdę nie pochodzę stąd.
[Szef] - No ja w sumie to też nie jestem rodowicie miejscowy.
[D] - A widzi pan, bo ja to z Kalisza.
[S] - No ja z Pcimia Poddolnego, ale mój ojciec śpiewał taką piosenkę Szła Pisia z Kalisia na kamieniu usiadła...
[D] - ...pijże Pisu wody. Boś kiełbase jadła. Oj dana, oj dana, oj dana!. JA PANU ZAPŁACĘ ZA PALIWO ALBO NIEWAŻNE, WSIADAM W AUTO I SAM DO PANA ZE WSZYSTKIM PRZYJADĘ! DO WIDZENIA!"

No ja bym interesu nie ubił :/

Nie można mu było wycenić analizy wraz z dojazdem? Z tymi Kaliszanami to trzeba uważać

:sawpel bo podstawa sukcesu, to rozmawiać z kosmitami yyy... z klientami w ich języku.